Soft love, rough love

In de stilte van de nacht, fluistert liefde zacht,
als een briesje streelt het hart, een tedere kracht.
Maar soms verandert het tij, en wordt liefde ruw,
als golven die breken, zonder erbarmen, zonder schuw.
Het fluweel wordt een storm, wild en ongetemd,
met passie en intensiteit, wordt liefde gemengd.
Handen die ooit streelden, kunnen nu ook knijpen,
in de dans van liefde, waarin beide partijen rijpen.
Maar zelfs in de ruwheid, blijft een kern van zacht,
een kern die koestert, zelfs als de storm lacht.
Want in de dualiteit van liefde, vinden we ons ware zijn,
in zowel het tedere fluisteren, als het ruwe refrein.